Terwijl duizenden moedige wandelaars de Dodentocht stapten, zetten wij onder het toeziend oog van een schare fans ons beste beentje voor op het nagelnieuwe kunstgrasveld van FC Galmaarden. De moedige voetballers konden onderverdeeld worden in 3 categorieën:
- Zij die actief voetballen en dus weten wat ze doen
- Zij die ooit gevoetbald hebben en nog denken dat ze weten wat ze doen
- Zij die nooit van ver of dichtbij een voetbalveld gezien hebben
Na een ludieke opwarming, waar Joni uitpakte met een heerlijke volley en Mario met de bijna-volley, werd uit dit zootje ongeregeld 2 teams gekozen die het tegen elkaar opnamen in een partijtje van 7 tegen 7 met een reservespeler. Bij het kiezen van de teams leek er toch iets misgelopen te zijn want team geel rolde naar hartenlust team wit op met enkele vloeiende tiki-taka acties over het veld. De voetballers zaten grotendeels bij geel, de Brabantse trekpaarden meestal bij wit. De eerste vijf minuten konden wit nog lachen dat het een beetje zoals het huidige Anderlecht is: veel en mooi tikken op eigen helft en de middenstrook, maar weinig concreet doelgevaar. Het lachen verging echter snel als de doelpunten ineens als rijpe appelen uit de kast vielen. Jeroen Preud’Homme kon eerst nog wel enkele ballen redden, maar uiteindelijk moest ook hij zich gewonnen geven en konden Xander & Arvid de goals onder hen verdelen, aangevuld met nog een mooie strakke plaatsbal van een van de Beeckmans’ juniorkes. De jeugd bewees dat ze naast pingpongen ook nog een aardig stukje kunnen voetballen.
Sporadisch prikten we met wit eens tegen vanuit een ervaren organisatie onder leiding van Maarten en Luc, met Joni als targetspits vooraan. De kansen die we daaruit puurden werden vakkundig gemist (volley Joni) of gered door Tom Waterslaeghers (puntertje Joni en de dubbele kans voor Philippe). Gelukkig toonde Maarten wel hoe het moest en vlamde hij een bal met de stuit lekker in de verste hoek en was onze eer iet of wat gered. Voor zever je dat halfweg kan zeggen bij een 6-1 (of 6-2?) tennisscore.
Aan de rust werd er besloten om enkele rake transfers te doen. Zo vervoegden Xander & Quinten de witte rangen en maakten Mathias & Kenzo de omgekeerde beweging. Die laatste toonde meteen zijn kunnen voor zijn nieuwe ploeg en knalde na een rush op de linkerflank rakelings langs de verste paal. Bij wit stond intussen Philippe Pfaff in doel, geassisteerd door een mini-versie van Thibaut Courtois.
Het spelbeeld keerde echter en wit deelde nu de lakens uit. Xander verleerde het scoren niet bij wit en na een prachtige knal van Quinten en een streep van Joni stond het plots 3-1 voor de underdog. Geel leed een beetje aan dezelfde pijnen die wit voor de rust kende en het spel was veel evenwichtiger. Dankzij de voetbalinjectie aan de rust, kon wit veel meer creëren dankzij het loopwerk van de jeugdige middenvelders & flanken (Renzo, Quinten, Xander). Toch slaagde geel erin nog een remontada te forceren, mede omdat het vat stilaan leeg liep bij wit en de ruimtes steeds groter werden. Arvid en Jerko prikten er nog enkele tegen het net en sleepten uiteindelijk een felbevochten 6-5 zege voor geel binnen in de 2e helft. Kenzo pakte nog een gele kaart na een trekfoutje. Een pluim voor de vlekkeloos fluitende ref.
Als afsluiter werd er nog een serie penalty’s getrapt. Die eindigde op een billijk gelijkspel nadat Philippe zich ontpopte tot vakkundig penaltyheld (toch iets dat wit eens niet verloor dan). Aangezien honger & dorst de kop opstaken werd besloten het daar maar bij te laten. Maarten lanceerde onder de douche nog het woord van de dag: “kattenwasje” door de redelijk fris-aan-de-vis voelende watertemperatuur. Het merendeel van de sportmannen trok nog naar de frituur en de mensen van categorie 2 en 3 uit de eerste paragraaf zijn de spierpijn intussen nog aan het verbijten… Op naar een volgende editie!
Geel: Arvid, Jerko, Xander, Mauro, Quinten, Tom, Mario, Luc S
Wit: Maarten, Jeroen, Philippe, Luc B, Kenzo, Renzo, Mathias, Joni
Meer foto’s zijn terug te vinden op onze fotopagina!
